Każdy był kiedyś dzieckiem i zapewne spędzał z rodzicami wakacje nad polskim morzem. Przypomnę tylko radość z jaką wbiegaliśmy na plażę, radosne okrzyki na powitanie morza. Z biegiem lat, trochę starsi, traktujemy Bałtyk jak lekarstwo na stres.  Tu wypoczywają wszystkie zmysły:  przy szumie fal, przed długą linią widnokręgu, w dotyki miałkiego piasku.

Bezwiednie przesiewamy ziarenka piasku między palcami: budujemy zamek z fosą, próbujemy formować bardziej skomplikowane kształty.

Jak każdy przeszedłem wszystkie formy zabawyw piasku, aż do pomysłów większych, bardziej skomplikowanych.

Tu konieczne jest wyjaśnienie. Otóż do moich prac określenie „rzeźba” właściwie nie powinno mieć zastosowania. To są po prostu „zabawy w piasku”, czyli prosta kontynuacja serduszek pisanych palcem na wygładzonej powierzchni. Prawdziwe rzeźby są dziełem rzeźbiarzy – profesjonalistów, ludzi wykształconych w tym kierunku. Jeżeli dalej używam słowa „rzeźba”, to proszę je rozumieć łącznie z poczynionym tu wyjaśnieniem. Artyści wykonują projekty niekiedy kilkumetrowe, z mocno ubitego piasku, dokładne w szczegółach i pracują w kilkuosobowych zespołach. Ich dzieła są zrealizowane na zlecenie i trwają całymi tygodniami.

Ja wykorzystuję piasek plażowy i morską wodę. Czas wykonania rzeźby to 3-4 godziny; trawałość po usunięciu ogrodzenia uzależniona od łaskawości spacerowicza. Początek pracy przypada na popołudnie, gdy plażowicze idący na obiad zwolnią kawałeczek plaży w niewielkiej odległości od brzegu. Do takiej aktywności chciałbym wszystkich zachęcić, pamiętając, że najważniejszy jest wysiłek fizyczny.

Co mnie cieszy? Otóż między innymi zaskoczenie u osób, dla których rzeźba na plaży stała się niespodzianką.

Wszystkim, których spotkałem podczas wędrówek po plażach, życzę zdrowia, wiele szczęścia i niewyczerpanego optymizmu.